202 pagina's
ISBN 978 90 833060 3 2
Gebonden in stofomslag
Vertaling: Jean Schalekamp
Nawoord: Peter Venmans
€24
| verschenen april 2024
De grote reis beschrijft de lange vierde nacht van een reis die van het Franse Compiègne naar het concentratiekamp Buchenwald voert. De hoofdpersoon is gearresteerd wegens zijn activiteiten voor het Franse verzet en staat met honderdnegentien medegevangen samengeperst in een goederenwagon. Tijdens de rit voert hij diepgaande gesprekken met de naamloze ‘jongen uit Semur’, die tegen hem aangedrukt staat en het transport uiteindelijk niet zal overleven.
In de lange, tergende stiltes komen herinneringen naar boven aan de vlucht naar Frankrijk en de verhoren van de Gestapo. Van het verleden springt het verhaal naar de toekomst: het kamp Buchenwald en vooral naar de reis terug naar het bevrijde Frankrijk. Deze verteltechniek, waarin heden, verleden en toekomst samenvallen maakt De grote reis tot een indrukwekkende literaire prestatie.
Jorge Semprun (1923 – 2011) werd na zijn vrijlating uit het concentratiekamp lid van de leiding van de illegale Spaanse communistische partij tot hij in 1964 als partijlid werd geroyeerd. Van 1988 tot 1991 was hij onder de sociaaldemocraat Felipe Gonzalez partijloos minister van Cultuur van Spanje.
‘Een tijdsdocument van iemand die meerdere malen door de geschiedenis is geraakt.’
– NRC Handelsblad
In de reeks Kritische Klassieken geven wij ieder jaar twee à drie klassiekers uit de kritische literatuur uit. U – als kritische lezer – kunt de Kritische Klassieken natuurlijk gewoon in de boekhandel kopen of bestellen. Maar misschien wilt u ons een extra steuntje in de rug geven. Met een jaarabonnement geeft u ons een stevige basis en verzekert u onze titels van een gegarandeerde minimumoplage. U investeert daarmee in de toekomst van deze kwaliteitsreeks. Neem een jaarabonnement en ontvang de titels van dat jaar zonder portokosten thuisbezorgd!
‘Fictie geeft Semprun de vrijheid om datgene wat hij wil vertellen zo sterk mogelijk te laten overkomen. Hij heeft immers een boodschap. Het onlangs bij uitgeverij Schokland in de serie Kritische Klassieken opnieuw uitgegeven boek De grote reis van Jorge Semprun is maatschappelijk en literair gezien een meesterwerk.’ Huub Bartman bespreekt De grote reis op www.literairnederland.nl.
‘Het is dan ook de verdienste van de uitgeverij Schokland dat we nu Christopher Isherwoods Berlijnse romans – Meneer Norris neemt de trein vormt een tweeluik met Afscheid van Berlijn – in een hedendaagse, frisse vertaling van Willem van Toorn kunnen lezen. De romans passen naadloos in de reeks ‘kritische klassieken’, meestal boeken uit of over het interbellum, die altijd garant staat voor kwaliteit (ik denk onder meer aan Klaus Manns Mefisto en het geweldige De slag van Arturo Barea). Meer van dat!.’ Daan Pieters op Tzum.
‘Laat dit boek van Jorge Semprún vooral een eerste kennismaking zijn met een rijk en boeiend oeuvre van een meer dan interessant mens.’ Fons Mariën bespreekt De grote reis op de website van het Belgische Humanistisch Verbond.
‘Beide romans, die al lange tijd niet meer in vertaling verkrijgbaar waren, zijn nu opnieuw uitgebracht. Een lovenswaardig initiatief van de kleine uitgeverij Schokland die zich al tien jaar toelegt op heruitgaven van vergeten, baanbrekende, politiek getinte en literaire tijdsdocumenten. En dat zijn die twee Berlijnse romans van Isherwood zeker. Kort voor de oorlog geschreven en doortrokken van die onheilszwangere dreiging van wat nog komen ging.’ Enno van der Eerden over Afscheid van Berlijn en Meneer Norris neemt de trein in het Contactblad van de Stichting 1940-1945.
Geplaatst op
Wegkijken met Isherwood
‘Bij Een man alleen herkenning, bij Meneer Norris, terecht een schelmenroman genoemd, veel plezier, en bij Afscheid van Berlijn werd ik geraakt door de verontrustende onderstroom in de verhalen.’ Eric de Rooij leest een weekendje Isherwood op Tzum.
Schrijver, dichter en vertaler Willem van Toorn is vrijdag 31 mei in Frankrijk aan de gevolgen van een longontsteking overleden. Hij was 88 jaar. Een dag ervoor zouden de laatste werken van zijn hand gepresenteerd worden, een vertaling van brieven van Franz Kafka onder de titel Ik moet u zo ontzettend veel schrijven en een boek over Kafka, Kafka voor beginners.
Niet toevallig, want Van Toorn heeft zich tientallen jaren beziggehouden met het (opnieuw) vertalen van het oeuvre van de Tsjechische schrijver. Behalve het werk van Kafka heeft Van Toorn meer grote schrijvers in het Nederlands vertaald, onder wie Stefan Zweig (waaronder De wereld van gisteren), Klaus Mann, John Updike, Aldous Huxley en E.L. Doctorow.
Willem was een aimabele man, die enthousiast zijn medewerking verleende aan het gebruik van zijn vertalingen voor de zojuist bij UItgeverij Schokland verschenen heruitgaves van Meneer Norris neemt de trein en Afscheid van Berlijn, de twee Berlijnse boeken van Christopher Isherwood. In zijn nawoord bij Afscheid van Berlijn schreef hij: ‘Bijna tien jaar na het verschijnen van Afscheid van Berlijn had ik het grote genoegen Christopher Isherwood en zijn vriend de portretschilder Don Bachardy te ontmoeten. Ze waren in Nederland, Isherwood had laten weten dat hij mij graag wilde ontmoeten en redacteur Jacques Dohmen van Querido en ik gingen met ze lunchen. Om de precieze dag te weten moet ik het exemplaar van My guru and his disciple opzoeken dat ik van hem kreeg. De opdracht voorin zegt: For Willem van Toorn, with my gratitude – Christopher Isherwood, July 4. 1980. En ontroert mij nog steeds.’
Geplaatst op
Hoe Buchenwald te overleven
‘Uitgeverij Schokland heeft De grote reis als nummer 23 opgenomen in de reeks Kritische Klassieken. Dit boek een klassieker noemen is volkomen terecht, zowel vanwege de bijzondere vorm en de superieure stijl als vanwege de inhoud, getekend door Sempruns uitgangspunt niet louter een oud-KZ-gevangene te (willen) zijn.’ Hans van der Heijde bespreekt De grote reis op Tzum.
Deze week verscheen De grote reis, het indrukwekkende memoir van Jorge Semprun over zijn transport naar het concentratiekamp Buchenwald. U kunt hier nawoord van Peter Venmans bij deze uitgave lezen.
‘In 1943 raakte de twintigjarige Jorge Semprun via een studievriend in Parijs betrokken bij het verzet. Hij werd opgepakt door de Gestapo en vanuit het doorgangskamp Compiègne naar Buchenwald op transport gesteld. Pas twintig jaar na de oorlog kon hij er iets over op papier zetten. Het boek De grote reis werd een succes.’ Ellen Lock interviewde Jorge Semprun in december 2006 over zijn kampverleden.
‘Ik heb, na vele jaren, het boek Afscheid van Berlijn herlezen.Wat een heerlijk weerzien! Deze vertellingen zijn 90 jaar oud, maar zijn desondanks springlevend gebleven, je kijkt als het ware vanuit een tijdmachine mee. Afscheid van Berlijn is een boek om eens in de zoveel tijd te herlezen.’ Maarten Dorenbos, boekverkoper bij Boekhandel van Pampus, prijst Afscheid van Berlijn aan als boek van de week.
Christophe Vekemans vindt het tijd voor een klassieker: Afscheid van Berlijn van Christopher Isherwood
Een enthousiaste bespreking van Christophe Vekemans op Pompidou bij de VRT: ‘Isherwood is op zijn best wanneer hij de vrouwelijke hoofdpersonages observeert, zoals “de aanbiddelijke, elke vorm van lichamelijk contact vermijdende jonge Jodin Natalia, maar ook haar tegenpool, de woest losbandige Sally Bowles.”
De bespreking begint na 39.50 minuten
Afscheid van Berlijn, de cultroman van Christopher Isherwood verschijnt opnieuw in het Nederlands
‘Afscheid van Berlijn biedt een schitterend en zeer levendig tijdbeeld “toen armoede en decadentie, angst en levensvreugde, eenzaamheid en seksuele vrijheid hand in hand leken te gaan”, volgens Christophe Vekeman in VRT-Nieuws, boeken van de week.
Christoper Isherwood in de reeks kritische klassieken
‘Het Berlijn van 1933, de opmaat naar de machtsovername door de nazi’s, de weke schurk meneer Norris, zijn smoezelige zaakjes en zijn merkwaardige kennissenkring, het voortdurend wisselen tussen bondgenoten en politieke partijen, krijgen in levendige details gestalte. En dit in die mate, dat de verhalen George Orwell zelfs er toe aanzetten tot een bijzonder boude uitspraak, “Als je verhalen als deze leest, verbaast het je niet dat Hitler aan de macht is gekomen, maar wel dat het niet een paar jaar eerder al gebeurde”.’ Michel Dutrieue in Stretto, magazine voor kunst, geschiedenis, filosofie, literatuur en muziek.
‘Isherwood zelf leer je vooral kennen door de reacties van anderen, want hij is als ‘een fototoestel waarvan de sluiter openstaat, volkomen passief, ik leg vast, denk niet’. Haarscherp treft hij inderdaad uiterlijk en innerlijk van zijn omgeving. Afscheid van Berlijn is nog even leesbaar, en even relevant. De neiging van de mens om oogkleppen op te doen tegen het wentelen van de wereld, is van alle tijden.’ Elizabeth Kooman in Trouw.
‘Isherwood woonde vanaf 1929 in Berlijn. Hij viel op mannen en was aangetrokken door Berlijn vanwege het vrije seksuele klimaat aldaar. Hij schreef er, gaf er les en hield een dagboek bij om ooit een grote roman over Berlijn te kunnen schrijven. Maar die ambitie bleek niet haalbaar, het lukte hem niet om alles in één roman te verwerken. Hij splitste het manuscript op en zo ontstonden in 1935 Mister Norris changes trains en in 1939 Goodbye to Berlin.’ Carolien Lohmeijer signaleert beide Isherwoods op literairnederland.nl
Deze week in Focus Knack: ‘William Bradshaw ontmoet in de trein de mysterieuze Arthur Norris. Het is het begin van een schelmenroman die zich afspeelt in het Berlijn van 1933. Uitgeverij Schokland laat u het werk van de Brits-Amerikaanse schrijver Christopher Isherwood herontdekken, terecht.’
Geplaatst op
Isherwood roept trefzeker de sfeer op van het Berlijn van de jaren 20 en 30
‘Eigenlijk is het niet te geloven dat de vertalingen niet meer beschikbaar waren sinds de jaren 80. De originelen uit de jaren 30 werden door Time Magazine zelfs bij de 100 beste Engelstalige boeken gerangschikt. De kleine uitgeverij Schokland liet zopas aantrekkelijke heruitgaven van Meneer Norris neemt de trein (1935) en Afscheid van Berlijn (1939) drukken, met groteske schilderijen van George Grosz op de kaft. Ze passen goed bij de achtergrond die Christopher Isherwood (1904-1986) in zijn autobiografische werk over het Berlijn van de jaren 20 en 30 schetst: die van een samenleving in verval, waar het feest ondanks alles voortduurt.’ Peter Jacobs in een uitgebreide bespreking in De Standaard.
Inmiddels zijn verschenen Meneer Norris neemt de trein en Afscheid van Berlijn, Christopher Isherwoods zwanenzang van het Berlijn tijdens de Weimarrepubliek. De beide nawoorden kunt u hier lezen.
Afgelopen zaterdag een groot interview met Jan Brokken in Trouw, naar aanleiding van de uitreiking van de Gouden Ganzeveer voor zijn oeuvre. Het eindigt met de volgende anekdote: “Een paar maanden geleden was ik in Albanië vanwege het verschijnen van vertalingen van Baltische zielen en In het huis van de dichter. Mijn uitgever daar nam me mee naar een restaurant boven Tirana. Daar zat Ismail Kadare op me te wachten, 87 jaar oud en een geweldige schrijver! Hij had het zichtbaar koud, zat een beetje in zijn jas weggedoken. Hij vroeg of ik dichtbij kwam zitten, want dan verstond hij me beter. We spraken Frans en hij zei steeds: ‘Je vous envie’. ‘Ik benijd u.’ Ik bleef maar denken: Waarom benijdt hij me? Maar ik durfde het niet rechtstreeks te vragen. Toen kwam het moment dat wij vertrokken en hij aan zijn middagdutje begon. Bij het afscheid omarmde hij me op zuidelijke wijze en zei: ‘Er zit zoveel muziek in uw werk’. Ik lees nu alleen nog maar Kadare. Wat een schrijver.”
Uit Berlijn cadeautip in De Standaard der Letteren: ‘Over deze zwaarmoedige thema’s schreef Armando onderhoudende stukken, in beknopte zinnen, met een ironische toon. Een must voor al wie van Berlijn houdt of graag door de verschillende lagen van de geschiedenis dwaalt.’
‘Het gaat Armando altijd om de grijstinten, de complexiteiten, de interne tegenstrijdigheden. Dat maakt de stukken vier decennia later nog steeds fascinerend om te lezen.’ Bespreking van Uit Berlijn in Gonzo circus.
Benny Madalijns op humanistischverbond.be: ‘Armando’s tektsten lezen mijns inziens vandaag nog steeds opmerkelijk fris. De tijd is, zoals hij meermalen benadrukt, natuurlijk meedogenloos voortgeschreden, maar zijn proza is er niet wezenlijk door uitgesleten. Ook de gesprekken met de ‘gewone mensen’, de uitvoerders en de incasseerders van de barbaarse plannen van ‘de machthebbers’, hebben nog niets aan politieke actualiteit ingeboet.’
Kees Bakhuijzen op Literair Nederland: ‘Vanuit zijn nieuwe woonplaats schreef Armando van 1980 tot 1986 zijn Verslag uit Berlijn voor de Culturele Bijlage van de NRC. De stukken verschenen in drie boeken, Uit Berlijn, Machthebbers en Krijgsgewoel. Uitgeverij Schokland heeft de drie delen nu gebundeld en prachtig uitgegeven in de serie Kritische Klassieken.
We zijn inmiddels zo’n veertig jaar verder. De muur is al lang verdwenen, Berlijn is weer één stad, en verreweg de meeste getuigen zijn overleden. Des te waardevoller worden deze prachtige en nog altijd uitermate leesbare verslagen als document van het na-oorlogse, verdeelde Berlijn.’
Op zondag 27 november staat Uitgeverij Schokland op de jaarlijkse Beurs van bijzondere uitgevers in Paradiso. U vindt ons op kraam 53.
Geplaatst op
Tijdloze zeggingskracht
Enno van der Eerden in Contactblad Stichting 1940-1945: ‘Een grimmig decor vol oude gebouwen, verweerde gevels, rommmelige straten, vervallen barakken en vooral nog vele open plekken, waar op iedere straathoek de beladen geschiedenis nog zichtbaar en voelbaar is. Dat alles opgetekend in die voor de rondwandelende Beobachter Armando zo kenmerkende sobere stijl. Observerend, maar nergens oordelend. Tijdsbeelden, maar door de literaire zeggingskracht ook weer tijdloos.’
Geplaatst op
Armando is onsterfelijk
André Keikes op Tzum: ‘De drie bundels, die nu met uitgebreid namenregister als twintigste deel in de fraaie reeks Kritische Klassieken van uitgeverij Schokland zijn uitgekomen, lezen nog opmerkelijk fris. De tijd is, zoals Armando meermalen benadrukt, natuurlijk meedogenloos voortgeschreden, maar zijn proza is er niet wezenlijk door gesleten. Ook de gesprekken met de ‘gewone mensen’, de uitvoerders van de wrede plannen van de machthebbers, hebben nog niets verloren aan wat we tegenwoordig urgentie noemen. We hadden het ook zelf kunnen zijn, als we op de verkeerde tijd op de verkeerde plek hadden geleefd: laten we ons vooral geen illusies maken.
Ten tijde van zijn 85-jarige verjaardag in 2014 zei Armando: ‘Misschien ben ik onsterfelijk, maar dat weten we nog niet’. Dat weten we nu inmiddels wel: hij is het.’
boekpresentatie 18 september in alphen aan de rijn
Met veel genoegen nodigen wij u uit voor de bijzondere boekpresentatie van Armando’s gebundelde columns uit Berlijn en nog een aantal andere steden. Bijzonder, omdat de presentatie een onderdeel is van de heropening van de Galerie van Helga Hofman, een fenomeen onder kunstminnend Nederland. Ook bijzonder is de locatie: de galerie van Helga is niet gevestigd in een of andere swingende binnenstad, maar in een robuust bedrijfspand op een prozaïsch bedrijventerrein in Alphen aan de Rijn. Van 14.00 uur tot 17.00 uur heeft u de gelegenheid door het pand van M+ Group BV te lopen en kunstwerken te bekijken, natuurlijk van Armando, maar ook van andere kunstenaars.
Om 15.00 uur wordt Armando’s Uit Berlijn, Machthebbers, Krijgsgewoel gepresenteerd. In dit boek zijn alle columns die Armando in de jaren 80 voor NRC Handelsblad schreef gebundeld. Uitgever Nils Buis interviewt dan Cherry Duyns, film,- televisie- en theatermaker, schrijver én goede vriend van Armando.U bent van harte uitgenodigd voor deze presentatie en een bezoek aan de galerie!
‘Iedereen die lering wil trekken uit de lessen van de geschiedenis, zou de boeken van Armando moeten lezen.’ Uitgebreide bespreking van Uit Berlijn in Boeken Magazine.
Een onthullende studie naar de corrumperende werking van macht
Deze week in de Groene Amsterdammer een uitvoerige bespreking van Mefisto door Berend Sommer. “Erika en Klaus waren de oudste kinderen van Katia en Thomas Mann. Klaus besloot in de voetsporen van zijn vader te treden. Op zijn negentiende werd Klaus voor het eerst gepubliceerd en al snel was hij een gerespecteerd auteur en criticus. Desalniettemin bleef hij altijd overschaduwd door zijn vader, de beroemdste Duitse schrijver van de twintigste eeuw. Ten onrechte, want Mefisto is een meesterwerk, en Klaus Manns autobiografie Der Wendepunkt doet als herinnering aan vooroorlogs Europa niet onder voor Stefan Zweigs Die Welt von Gestern.”
Half september verschijnt de verzamelbundel met alle columns van Armando (Uit Berlijn | Machthebbers | Krijgsgewoel). In het nawoord schrijft J. Heymans: ‘Juist aan de schoonheid van het kwaad, als het ware opgetild naar het verhevene, heeft Armando vanaf het begin van zijn kunstenaarschap zijn hart verpand, al begon dat pas goed tot hem door te dringen toen hij eenmaal domicilie in Berlijn had gekozen. Daar werd hij als beeldend kunstenaar een internationale ster – en in de schaduw daarvan een groot schrijver.’
Nico van der Sijde op www.hebban.nl over De generaal van het dode leger: ‘Oorlog is ten diepste een zinloze hel, zo maakt deze roman wel duidelijk. Maar nog indringender dan dat vond ik de existentiële absurditeit van de generaal, die weerlozer en weerlozer wordt tegen de zompige modder van zijn groteske bestaan. Want hij is niet alleen een generaal van een uit doden bestaand leger, maar vooral ook een volstrekte vreemdeling in een volkomen onherbergzame wereld. Hij is de prototypische anti-held in een wereld waarin geen helden kunnen bestaan.
‘De Albanese schrijver Ismail Kadare (1936) debuteerde in 1963 met de roman De generaal van het dode leger, waarvan onlangs de vertaling uit 1972 is heruitgegeven. Vele romans volgden, waarbij de schrijver, aldus publicist Piet de Moor in een nawoord, ‘zich genoodzaakt zag om zijn romans in historische camouflagepakken te stoppen en afstand te nemen van zijn eigen tijd’. Het verdient trouwens aanbeveling eerst dit voortreffelijke nawoord te lezen alvorens de grote schrijver Kadare te verkennen.’ Jaap Krol op Tzum.
‘Net zoals een begrafenis mooi kan zijn, is ook dit boek over de opgegraven doden sober maar mooi van stijl en verhaal. Over de bezetting van een land, dat niet wil vergeten en over een generaal die zijn dode leger niet kan commanderen.’ Julie Smit op smitakisboekenlust.com.
‘Vooral schrijnend en tragikomisch zijn de confrontaties met de Albanese bevolking. De generaal is zo bezeten van zijn opdracht dat hij over de gevoelens van de Albanezen heen walst.’ Adri Altink op literairnederland.nl.
‘Trouwens: alleen al voor het grondige, interessante en verre van obligate nawoord van kenner Piet de Moor is deze fraaie heruitgave essentiële lectuur. Als ook u dit boek achter de kiezen hebt, weten we volgende oktober waarover we praten, mocht Kadare alsnog de Nobelprijs krijgen.’ Peter Jacobs in De Standaard.
TWEEDE DRUK VERSCHENEN
Nóg een reden om uw boekhandel te vereren met een bezoek: vanaf volgende week is de tweede druk van Mefisto weer leverbaar.
Geplaatst op
Een waarschuwing voor al te makkelijke capitulatie
“Welke opties zijn er als je persoonlijke idealen niet stroken met die van de maatschappij waarin je leeft? Je kan koppig vasthouden aan je eigen principes, rebelleren en de boel op stelten zetten à la Greta Thunberg. Of je kan je kop in het zand steken, je ziel verkopen en je overleveren aan de maatschappij in de hoop dat het wat oplevert. Beide principes zijn beproefde strategieën doorheen de wereldgeschiedenis, maar weinig worden zo accuraat weergegeven als in Mefisto van Klaus Mann.” Kris Mattheeuws op literairnederland.nl.
‘Dubbelzinnigheid en vermomming behoren tot de essentie van Kadares schrijversbestaan, de hyperbool is zijn belangrijkste stijlmiddel. Het grootste en beste deel van zijn werk is ontstaan ten tijde van de dictatuur van Enver Hoxha, die net als Stalin een opmerkelijke belangstelling – en in zekere zin ook deskundigheid – aan de dag legde voor de kunsten in het algemeen en de literatuur in het bijzonder. Overleven kon alleen door inzicht in die schemerzone van compromisbereidheid en listig verzet.’ Cyrille Offermans in De Groene Amsterdammer.
Kadare verdient veel meer erkenning in Nederland en Vlaanderen
‘Hoewel Kadare reeds 15 maal werd genomineerd heeft hij nog steeds de Nobelprijs voor de Literatuur niet gewonnen. Onterecht. Wacht niet op die ultieme erkenning. Ontdek hem nu al.’ Lode Vanoost op dewereldvanmorgen.be.
TWEEDE DRUK IN VOORBEREIDING
De tweede druk van Mefisto ligt bij de drukker. Naar verwachting vanaf 10 december weer leverbaar en nu al te bestellen bij uw boekhandel of via deze website!
Geplaatst op
Nu verschenen: De generaal van het dode leger
Vanaf nu in de boekhandel en te bestellen via deze website: Ismail Kadares debuut De generaal van het dode leger. Piet de Moor schreef als nawoord het kleine essay Welkom in de hel over het oeuvre van Kadare. U vindt dit nawoord op deze website, onder “Dossiers”.
“Pas je je idealen aan? Praat je machthebbers naar de mond? Vanaf wanneer begin je een rol te spelen en te acteren? Dat zijn de vragen waar het in deze roman over gaat. Het is de kracht van literatuur om die vragen zo indringend te stellen dat zij van alle tijden zijn. Bij Mefisto en bij Mengelberg, bij het Berlijn van de jaren dertig en de Bondsdag van nu, en net zo goed in het Torentje bij de toeslagenaffaire; overal waar verlangen naar macht groter is dan het geweten.” Jerker Spits in De Groene Amsterdammer.
Andreas Landshoff speelde met de gedachte een anti-Mefisto te schrijven
Jutta Chorus interviewt Andreas Landshoff in de NRC over zijn vader Fritz, die in de jaren ’30 bij Querido de Exil-bibliotheek gestalte gaf, en diens vriendschap met o.a. Klaus Mann en Ernst Toller. En natuurlijk over Mefisto.
“Mefisto blijft in mijn boekenkast staan, op de eerste rij. Hopelijk krijgt het boek ook in andere boekenkasten een prominente plaats.” Jos Geysels in De Standaard.
“De kerngedachte werd nóg pregnanter beschreven door de bekende Duitse historicus Sebastian Haffner: ‘Een klein pact met de duivel, en men behoorde niet meer tot de gevangenen en vervolgden, maar tot de overwinnaars en vervolgers. Dat was de eenvoudigste en grootste verleiding.’ Daarmee is Mefisto niet slechts een roman die de opkomst van het nazisme beschrijft, maar in feite een roman van alle tijden – en dus ook van de tijd waarin wij leven.” Nils Buis op Historiek – online geschiedenis magazine.
Reinier van Houwelingen op Literair Nederland over De slag: “Indringend fulmineert Barea tegen de fascistische ‘doodgravers’ en ‘slavenmeesters’, representanten van een kaste die Spanje al eeuwenlang regeren, louter om hun eigen belangen te dienen. Tegelijk sluit hij ook zijn ogen niet voor de baantjesjagers die de communistische partijrangen domineren, of voor de schadelijke intriges en nutteloze papiermolen binnen de democratische regering.”
Zojuist verscheen deel 18 van de Kritische Klassieken: Klaus Manns klassieke roman Mefisto over de toneelspeler Hendrik Hofgen, die zijn ziel aan de nazi’s verkoopt in ruil voor een succesvolle carrière. Het nawoord van Gerrit Bussink kunt u nu al lezen.
“Barea vertelt het allemaal in mooi afgeronde hoofdstukken, en heel filmisch: levendige situaties, levendige dialogen, dynamisch verteld, rijk aan details. De schrijver moet over een fabelachtig geheugen beschikt hebben. Of zou hij al die tijd een heel gedetailleerd dagboek hebben bijgehouden?” Bespreking van Berthold van Maris van De slag in De Nederlandse Boekengids.
“Dit boek geeft een prachtig beeld van de strijd tegen Franco en zijn aanhangers. Het is onmisbaar voor wie wil begrijpen hoe Spanje lange tijd werd verdeeld.” Ben Vriesema in Kleio.
Geplaatst op
Een absolute must
“Hoewel het boek 75 jaar geleden geschreven is (nu pas vertaald in het Nederlands), is het nog even actueel. Het is het derde deel van een trilogie, maar staat op zichzelf. Deze aangrijpende getuigenis van een man die de Republiek met woorden tot het uiterste wil verdedigen, maar ook hevig teleurgesteld raakt en een shellshock oploopt, is een absolute must voor iedereen.” Aafke Jochems op de website van ESPANJE Magazine.
“De slag van de Spanjaard Arturo Barea ligt in het verlengde van Hertmans en Jähner. Het is een uitgave in de belangwekkende reeks Kritische Klassieken van uitgeverij Schokland. Het gaat om een autobiografische roman over Madrid tijdens de Spaanse Burgeroorlog, waar Barea als perscensor aan de kant van de republikeinen direct bij betrokken was. Maar de censor werd schrijver, en wat voor een. Gabriel García Márquez noemde De slag (oorspronkelijk verschenen in 1946) zelfs ‘een van de beste boeken ooit in het Spaans geschreven’. Dat kan ik niet beoordelen, maar een geweldige roman is het beslist.”
Cyrille Offermans tipt in de Groene Amsterdammer De slag als een van de drie beste boeken verschenen in 2020.
Geplaatst op
Met de steun van Orwell
“We zijn al aan het zeventiende deel toe, maar toch is het niet te laat om in te pikken op de onvolprezen reeks Kritische Klassieken van de kleine Nederlandse uitgeverij Schokland. Je kunt losse delen à la carte kopen, maar ook een abonnement nemen. De slag van de Spaanse schrijver Arturo Barea (1897-1957) is een excellent voorbeeld van wat de Kritische Klassieken zoal te bieden hebben.”
Een mooi advies van Peter Jacobs in De Standaard. Wilt u meer weten?
DERDE DRUK IN VOORBEREIDING
De tweede druk van De slag was nog niet afgeleverd of hij is alweer uitverkocht. Gelukkig is de derde druk nu in voorbereiding, op 18 december kunt u die verwachten. U kunt het boek alvast bestellen via deze website, maar ook bij uw favoriete boekhandel. Uw boekhandelaar zal uw bestelling graag noteren. U heeft het boek dan nog vóór de kerstdagen in huis.
Geplaatst op
Indrukwekkend en om meerdere redenen waardevol
“Een literair sterke en indringende kroniek over een beleg van apocalyptische omvang dat, naast het relaas van de oorlogsgebeurtenissen, ook het persoonlijke verhaal doet van Barea’s eigen worstelingen als toeschouwer en deelnemer aan een bij voorbaat verloren strijd.” Jan Baes op mappalibri.be over De slag.
TWEEDE DRUK IN VOORBEREIDING
Dankzij alle positieve besprekingen is de eerste druk van De slag uitverkocht bij de boekhandel en op onze website. De tweede druk is in voorbereiding en wordt in november verwacht. U kunt het boek alvast bestellen via deze website, maar ook bij uw favoriete boekhandel. Uw boekhandelaar zal uw bestelling graag noteren.
Geplaatst op
“Je liep met de dood aan je zijde”
“Arturo Barea schreef een indrukwekkend en genadeloos ooggetuigenverslag van het conflict dat het huidige Spanje nog altijd verdeelt.” Jeroen van der Kris legt in de NRC van vandaag uit waarom De slag nog steeds zo’n goed boek is.
“Orwell bewonderde Barea, Gabriel García Márquez noemde De slag ‘een van de beste boeken ooit in het Spaans geschreven’. Dat is geen gratuite blurb, maar de zuivere waarheid.” Daan Pieters bespreekt De slag op Tzum.
Wim Berkelaar over De slag op NPO radio 1 Boekenpodcast
“Dit is levende geschiedenis: de hartstocht, de haat, de wanhoop. Ik vind het een geweldig boek.” Wim Berkelaar over De slag op NPO Radio Boekenpodcast. [podcast #31, vanaf minuut 8.00]
Zonder meer het mooiste boek ooit over de Spaanse Burgeroorlog
“Het boek De Slag – Madrid tijdens de Spaanse Burgeroorlog van Arturo Barea verschijnt 74 jaar na zijn oorspronkelijke publicatie voor het eerst in Nederlandse vertaling. Volgens Gabriel García Márquez was het “een van de beste boeken ooit in het Spaans geschreven”. Hij overdreef niet. Dit is zonder meer het mooiste boek ooit over de Spaanse burgeroorlog,” aldus Lode Vanoost op Dewereldmorgen.be
Rauw en gloedvol beschrijft de Spanjaard Arturo Barea de oorlog in zijn land en in zijn hoofd
Maarten Steenmeijer in de Volkskrant van 5 september 2020: “… een van de eigenzinnigste ooggetuigenverslagen van de Spaanse Burgeroorlog, dankzij het gloedvolle gevoel voor detail dat van de pagina’s afspat en de rauwe wijze waarop de schrijver scènes, beschouwingen en heftige uitbarstingen van emotie aan elkaar rijgt. En niet in de laatste plaats dankzij het ingetogen verhaal van zijn liefde voor Ilsa Kulcsar, dat Barea daardoorheen vlecht. Mooi dus dat dit boek nu eindelijk ook in het Nederlands is te lezen.”
Hub Hermans introduceert De slag op de website van de Stichting Spanje 1936-1939: “Na Barea zijn er nog vele schrijvers gekomen die hun ontboezemingen over de oorlog, over ideologieën, over het verlies van idealen en over het menselijk tekort te boek hebben gesteld, maar hij was een der eersten, en zijn verslag is tot op de dag van vandaag indringend gebleven. Wij hebben lang op de Nederlandse vertaling moeten wachten, maar het is daarom des te verheugender dat deze er nu is. Laten we hopen dat deze roman ook bij ons een klassieker gaat worden.”
Deze week is de herdruk van Het varken aarde, het eerste deel van John Bergers fenomenale trilogie De vrucht van hun arbeid uitgekomen. Hiermee is de hele trilogie weer verkrijgbaar.
“Wie bekrompen, bang, laf en rancuneus Nederland niet het laatste woord gunt, kan aan deze fenomenale boeken zijn hart ophalen.”
– Cyrille Offermans
“Een werkelijk schitterende , wijze reeks verhalen over het plattelandsleven in Frankrijk, in een formidabel scherpe vertaling van Sjaak Commandeur. Niets dan superlatieven voor deze boeken.” – Menno Hartman op literairnederland.nl
Begin augustus verschijnt als deel 17 in de Kritische Klassieken de autobiografische roman De slag van Arturo Barea voor het eerst in Nederlandse vertaling van Roland Fagel. Hub Hermans schreef het nawoord bij deze uitgave.
In de Volkskrant van vandaag een fragment uit Goethe in Dachau, het dagboek dat Nico Rost gedurende zijn gevangenschap bijhield:
“Dachau 29 april 1945 6.30 uur: De SS heeft een witte vlag uitgestoken! Bij de ingang van hun kamp. De opwinding bij ons is onbeschrijfelijk. Ieder, die er maar enigszins kans toe ziet, loopt naar de appèlplaats, van waar we ze kunnen zien. Met ogen vol hoop en verlangen – maar toch nog vol wantrouwen – staren we naar deze ietwat gore, niet eens bijzonder witte, kleine vlag, die in de sterke wind knettert en wappert, zoals een vlag moet wapperen…..
Zijn de Amerikanen dus reeds zo dichtbij? Zou de achtergebleven ss het kamp nu tóch overgeven – zonder strijd? Zonder ons van tevoren af te maken? Ik heb echter zelfs in de witte vlag van de SSgeen vertrouwen. Waarom zijn de wachttorens rondom het kamp dan nog steeds met ss bezet? Waarom is er gisteren nieuwe munitie heen gebracht? Nee: SS blijft SS – tot ze vernietigd is… 8 uur: Bespreking bij Pim (Boellaard, red.). Wij zijn van mening dat het uitsteken van de witte vlag bewijst dat de beslissing spoedig zal vallen, dat de Amerikanen vandaag nog zullen komen… Nog een paar uur… Dus: discipline – discipline! 9 uur: De keukens moeten nog beter beschermd worden, de bewaking dus verdubbeld om elke ruzie met de laatste ss op dit moment te voorkomen. In geen geval aanleiding geven om toch nog te schieten. 10 uur: Maatregelen besproken om er voor te zorgen dat de vele lijken, die zich tussen de blokstraatjes ophopen, weggehaald worden. 11 uur: Twee SS-Scharführer zijn – in Häftlingkleren – blok 22 binnengegaan om zich daar, met toestemming van de blokoudste te gaan verstoppen. De SS voelt dus wat hen te wachten staat!”
Toeval bestaat niet, maar het komt soms wel mooi uit. Het thema van de boekenweek die voor u ligt past Uitgeverij Schokland als een warme jas. In de reeks Kritische Klassieken geven wij sinds 2011 louter vergeten boeken van oude rebellen en dwarsdenkers uit. Dit jaar voegen we weer twee nieuwe titels toe aan deze reeks: De klassieker Mefisto van Klaus Mann en het debuut van de Albanese schrijver Ismail Kadare uit 1963: De generaal van het dode leger. Ook verschijnt er in april een herdruk van John Bergers fameuze trilogie De vrucht van hun arbeid. Daarnaast zijn de meeste van de eerder verschenen Kritische Klassiekers nog steeds leverbaar. Reden te meer om eens in onze catalogus te neuzen naar boeken die u absoluut niet gemist mag hebben.
Geplaatst op
Bij de presentatie van Koers Zuid, richting Noord
Max Arian tijdens zijn redevoering, nadat Jan van der Putten een persoonlijke boodschap van Ariel Dorfman aan de aanwezigen heeft uitgesproken: “Because the book is the product of a wanderer, someone who himself and whose family and ancestors were forced into multiple migrations, and because it rejoices in biculturalism and bilingualism and bi-everything, and because it speaks of a time in history when hope and justice and resistance flourished, perhaps it may remind people today of the need to fight hatred and intolerance, especially towards those who come from afar and are different and challenging.” [Foto: Adinda Arian]
Vrijdagmiddag 27 september houdt Max Arian, schrijver van het nawoord bij Ariel Dorfmans autobiografische roman, de nieuwe uitgave van Koers Zuid, richting Noord ten doop in het Fort van Sjakoo in Amsterdam.
Geplaatst op
Literatuur als gebed en houweel
Adri Altink bespreekt Koers Zuid, richting Noord op Literair Nederland: ‘ik begreep dat de literatuur een gebed en een houweel kon zijn, een uitweg uit de vastgevroren wereld waarin we opgesloten blijken te zitten, de enige stem die we kunnen verheffen tegen de dood en de eenzaamheid’.
Laat deze machtige rol van de literatuur niet onopgemerkt blijven. Boeken als Koers Zuid, richting Noord moeten blijven verschijnen!
Peter Jacobs in zijn column in De Standaard: “Uit Balabanoff onthou ik dat fake news een wapen van alle politieke strekkingen en van alle tijden is. Net als postjespakkerij. En verraad. En vooral dat dromen belangrijk blijven. Soms reiken oude boeken zelfs de brandende actualiteit de hand.”
Neem nu een abonnement en ontvang beide titels die in 2019 uitkomen zonder portokosten thuisbezorgd!
Geplaatst op
Nawoord bij Koers Zuid, richting Noord
Eind mei verschijnt als deel 16 in de Kritische Klassieken de autobiagrafische roman Koers Zuid, richting Noord van Ariel Dorfman. Max Arian schreef het nawoord bij deze uitgave.
Rebel is een boek dat je voortdurend prikkelt tot pogingen tussen de regels te lezen
Roland Fagel in Notiziario: ‘Ze vereenzelvigde zich volledig met de beweging, maar koos op cruciale momenten haar eigen lijn: “als ik onder de druk was bezweken, dan had mijn leven er heel anders uitgezien, maar dan zou ik de grootste voldoening in mijn leven hebben gemist: de wetenschap dat ik sterk genoeg ben geweest om tegen de stroom in te zwemmen.” Elke bladzijde van haar autobiografie straalt die enorme levensdrift uit.’
Rob Gerretsen bespreekt Rebel: ‘Balabanoff verdient het zeker niet dat zij in de vergetelheid is geraakt, want zij heeft op velerlei vlak een rol gespeeld en haar herinneringen kleuren de bekende geschiedenis van de Italiaanse vroege socialistische beweging en van de Russische Revolutie en de eerste jaren van de Komintern mooi in. Zoals haar beschrijving van het laffe, leugenachtige, zwaar egocentrische karakter en pathologische gedrag van Mussolini, met wie zij samenwerkte toen hij nog in de socialistische beweging actief was, in de periode voor de Eerste Wereldoorlog.’
Rebel: beklijvende memoires van een beklijvende vrouw
Joseph Pearce in De Morgen: ‘Haar proza is glashelder en ongekunsteld en verliest zelden of nooit vaart. Voorts bieden haar memoires een uitstekend inzicht in het reilen en zeilen van de socialistische en bolsjewistische bewegingen. Haar herinneringen lardeert ze met pakkende anekdoten..’
‘Het boek kan gelezen worden als een bildungsroman, waarin de hoofdpersoon een vooral politieke ontwikkeling doormaakt, met de kanttekening dat we alleen haar verhaal horen. Het is daarom goed en essentieel dat Elsbeth Etty, zelf ook een renegaat, het beschrevene in een historisch kader plaatst.’ Aldus Enno de Wit op Tzum.nl
Els van Swol op Literair Nederland: ‘Deze nieuwe uitgave in de reeks Kritische Klassieken van uitgeverij Schokland biedt in een goed lopende vertaling van Nils Buis de gedetailleerde autobiografie uit 1938 van een ooggetuige van politieke veranderingen in de eerste helft van de vorige eeuw.’
‘Rebel is een Fundgrube voor historische parelduikers. Afgezien van persoonlijke herinneringen aan Mussolini, Jean Jaurés, Lenin, Trotski, Rosa Luxemburg, John Reed en vele andere tot de verbeelding sprekende tijdgenoten van Balabanoff, biedt haar autobiografie een fascinerend tijdsbeeld van de eerste vier decennia van de twintigste eeuw.’
In september/oktober verschijnen onder de titel Rebel de politieke herinneringen van Angelica Balabanoff als deel 15 van de Kritische Klassieken. Elsbeth Etty, die het nawoord bij deze uitgave verzorgt, neemt alvast een voorschot in de Groene Amsterdammer van deze week.
“Hoewel Reed zijn sympathieën niet onder stoelen of banken stak en hij een bijdrage aan de socialistische strijd wilde leveren, beschrijft hij de gebeurtenissen opvallend objectief: de vergaderingen, de pamfletten die uitgedeeld worden en de machtsstrijd tussen de verschillende communistische
groeperingen. Uit zijn verslag blijkt ook duidelijk dat het geen ‘opstand van het volk’ was, zoals de communisten het graag beschreven, maar veel weg had van een machtsgreep van de bolsjewieken,” aldus Lieneke Luit op www.armadawereldliteratuur.
“Tijdens de beslissende oktoberdagen was de Amerikaanse journalist John Reed getuige van alle demonstraties, schermutselingen en militaire operaties. Hij schreef er een bij vlagen bloedstollend spannende reportage over. Lenin was er blij mee,” aldus Cyrille Offermans in De Groene Amsterdammer.
Lode Vanoost op www.dewereldmorgen.be: “Tien dagen die de wereld deden wankelen van de Amerikaanse journalist John Reed, over de Oktoberrevolutie van 1917, wordt honderd jaar later heruitgegeven. Dit is een uniek ooggetuigenverslag over misschien wel de meest ingrijpende omwenteling van de twintigste eeuw, een boek dat honderd jaar later leest alsof het gisteren pas geschreven was.”
hij was één van ons: tien dagen die de wereld deden wankelen
S. Krul in G/Geschiedenis: “John Reed stierf in oktober 1920 aan vlektyfus en werdals een held van de revolutie bijgezet in het Kremlin. Volgens Louise Bryant bleven ook nadien, tijdens drukke week dagen, gewone mensen hem herdenken. Ze hielden even halt en zeiden eerbiedig: ‘Hij kwam de hele wereld over voor ons’. Of ‘hij was één van ons’.”
Henk Slechte in Geschiedenis Magazine: “Dit boek is een belangrijk historisch document. Anticommunist George Kennan prees het (later) om zijn literaire kracht en oog voor detail.”
Michel Krielaars is chef Boeken van de NRC en voormalig correspondent in Rusland. In Het laatste woord – de podcast van het radioprogramma OVT – interviewt Jos Palm hem uitgebreid over Tien dagen die de wereld deden wankelen: “Dit boek is het beste ooggetuigeverslag dat ooit in boekvorm is verschenen. Het laat je voelen wat de revolutie is en dat je er zelf waarschijnlijk ook in mee was gegaan, als je in die tijd niet zoveel op had met de monarchie. Die hartstocht is geweldig.”
Tien Dagen Die De Wereld Deden Wankelen In De Volkskrant
Joris van Casteren in de Volkskrant: “Het lijkt wel slapstick, de manier waarop de bolsjewieken de macht grepen in Rusland. John Reed was erbij. De Amerikaanse journalist schreef een juweel van een boek over de Oktoberrevolutie van 1917.”
TIEN DAGEN DIE DE WERELD DEDEN WANKELEN in De Standaard
Peter Jacobs in De Standaard: “Het is goed dat dit boek weer in het Nederlands beschikbaar is; het is geen historische studie maar een boeiend document voor wie wil reconstrueren wat er honderd jaar geleden in Rusland gebeurde.”
“Op de rijen stoelen, onder de witte kandelaars, opeengepakt in de gangen en langs de wanden, op alle vensterbanken en zelfs op de rand van het podium wachtten de vertegenwoordigers van de arbeiders en soldaten uit heel Rusland in angstvallige stilte en opgewonden op het luiden van de voorzittersbel. De zaal was niet verwarmd, maar er hing een benauwde warmte van ongewassen mensenlichamen. Een stinkende blauwe wolk sigarettenrook steeg op uit de massa en maakte de lucht zwaar (…). Petrovski maakte naast zich een plaats voor me vrij. Hij was ongeschoren en vuil en duizelig van drie slapeloze nachten werken in het Revolutionaire Comité.”
“Het zijn dit soort passages die de reportage, zoals de auteur zijn verslag zelf noemt, een levendigheid en een kleur geven die je in historische analyses niet zult aantreffen. Reed schetst een ommekeer in de wereldgeschiedenis die zich voltrok tussen stinkende lijven en in slapeloze nachten. Uit de eerste hand.”
Adri Altink over Tien dagen die de wereld deden wankelen op literairnederland.nl.
Nieuwe uitgave van John Reeds klassieker over de Russische revolutie
“De talenten van Reed als journalist en als historicus komen tot uiting in de meeslepende wijze waarop de gebeurtenissen aan bod komen.” Op de website van de Linkse Socialistische Partij van België.
Een uitgebreide bespreking van Tien dagen die de wereld deden wankelen van Jef Abbeels op Histoforum.net: “Het boek van Reed heeft zijn sterke kanten: een verslag van een overtuigd bolsjewiek van op de eerste rij, de vele originele pamfletten en decreten die hij erin weergeeft, de woelige en eindeloos lange en saaie vergaderingen die hij verslaat, de commentaren van willekeurige omstanders die hij weergeeft, zijn duidelijk beeld van hoe een zeer kleine minderheid, die enkel kon rekenen op gewone arbeiders, matrozen, soldaten en landloze boeren, er met geweld in slaagde de grote meerderheid van andere partijen die voor overleg waren, van tafel te vegen.”
Veel aandacht voor de Russische Revolutie in de Historische Boekenbijlage van de Literatuurkrant van deze maand. Over John Reed: “Het boek is een fascinerend en goed geschreven verslag van een kantelpunt in de geschiedenis.”
Literair Nederland interviewde uitgever Nils Buis van Uitgeverij Schokland: “In de marge kan je mooie dingen doen en als de door mij uitgegeven boeken een voetnoot bij de sociale en literaire geschiedenis plaatsen ben ik al meer dan tevreden.”
Koen Smilde op de website van Jonge Historici: “Tien dagen die de wereld deden wankelen is een uniek document, dat op superieure wijze de sfeer van de revolutiedagen weet te vangen. Deze Schoklanduitgave is bovendien voorzien van uitstekend nawoord en de nieuwe vertaling leest soepel. Als er één boek is dat het verdient om in dit herdenkingsjaar gelezen te worden door historici, dan is het deze reportage.”
“Hij schreef Ten days werkelijk ook in een dag of tien. Hij kwam naar beneden voor een kop koffie, mager, ongeschoren en onverzorgd, met een bezeten blik in zijn ogen. ‘Max, zeg niemand waar ik ben. Ik heb alle pamfletten en kranten boven in een kamertje, en een woordenboek, en ik werk dag en nacht. Ik heb in geen zesendertig uur geslapen. Volgende week is het af. Een titel heb ik al: Ten days that shook the world. Tot ziens, ik ga koffie halen. En in vredesnaam, zeg niemand waar ik ben.'”
Bespreking van VER WEG IN EUROPA en SERING EN VLAG op Tzum
“Het mooie is nou juist dat de marxist Berger zich niet tot simpele agitprop laat verleiden, maar op verschillende manieren de strijd om het bestaan die zijn personages voeren aanvliegt.”
“Berger was begiftigd met een uitgesproken talent om verdedigers van de status quo op de kast te jagen.” Cyrille Offermans schreef een prachtig In Memoriam in De Groene Amsterdammer.
Gisteren, 2 januari 2017, overleed John Berger op 90-jarige leeftijd in Parijs. Berger was de laatste tijd al wat broos en moest zuinig met zijn krachten omgaan. Er kwam veel op hem af toen hij afgelopen november negentig jaar werd en toen ik hem benaderde voor een interview met de Nederlandstalige pers liet zijn zoon Yves me weten dat hij zijn krachten moest sparen. Een interview zat er helaas niet meer in. Met de dood van John Berger verliest de wereld een betrokken schrijver en kunstenaar, een begenadigd kijker en een betrokken humanist.
Ewout Klei over EEN JEUGD IN DUITSLAND op Jalta.nl
“Het interessante van Eine Jugend in Deutschland is dat het over gebeurtenissen gaat die bij veel mensen minder bekend zijn: het antisemitisme in Duitsland voor de opkomst van Hitler, de pacifistische oppositie in Duitsland ten tijde van de Eerste Wereldoorlog, de Duitse Revolutie van 1918-1919 (inclusief de Beierse Radenrepubliek van 1919) en de nasleep van de mislukte revolutie. Eine Jugend in Deutschland helpt, zij het indirect, om de opkomst van het nationaal-socialisme beter te begrijpen.”
Nog meer JOHN BERGER: uitgebreid artikel in The Guardian
“On the eve of his 90th birthday, one of the most influential writers of his generation talks about migration, Brexit, growing old – and his fondness for texting.”
“Het lot is ongenadig, de fabrieken verrijzen en eisen levens, maar de liefde blijft, net als de doden.” Annelies Verbeke bespreekt de trilogie van John Berger in de Standaard.
“De drie delen van De vrucht van hun arbeid, eerder afzonderlijk verschenen, werden door De Bezige Bij in 1998 gebundeld in één band. Daarna waren ze jaren niet meer verkrijgbaar, tot de Biltse uitgeverij Schokland het zeer te prijzen initiatief nam om in haar reeks ‘Kritische klassieken’ de afzonderlijke delen opnieuw uit te brengen.”
“Het is het hoogtepunt van in ieder geval het fictie-oeuvre van schrijver, schilder, criticus en televiesiepresentator John Berger: zijn trilogie De vrucht van hun arbeid.”
“Er zijn weinig verhalenvertellers die zo mooi, poëtisch-afstandelijk en toch zo scherp de leegheid van het modernisme weten te vatten als Berger.” Theo Ploeg in Gonzo circus nr 134.
“Wat een zegen dat Uitgeverij Schokland dit jaar de drie delen van De vrucht van hun arbeid opnieuw onder onze neus duwt.” Een uitgebreide bespreking van Het varken aarde en Ver weg in Europa door Adri Altink op www.literairnederland.nl.
Cyrille Offermans schreef drie verhelderende nawoorden bij de drie afzonderlijke delen van De vrucht van hun arbeid. U kunt ze nu op onze website lezen.
Ingrid van der Graaf op wwwliterairnederland.nl over JOHN BERGER
“Uitgeverij Schokland heeft een goed oog voor klassiekers die het verdienen opnieuw onder de aandacht te worden gebracht. Het werk van de Britse essayist en schrijver John Berger (1926) werd nooit wijd verbreid bekend, wellicht dat de heruitgave van zijn trilogie daar verandering in brengt. Zijn werk is namelijk een literair staaltje van de sociologische verbeelding waarin hij maatschappelijke ontwikkelingen verbind aan persoonlijk verhalen. De trilogie De vrucht van hun arbeid gaat over de verdwijning van het boerenleven op het Franse platteland. Hij leefde zelf aan de voet van de Franse Alpen ten tijde dat hij de trilogie schreef. Het is dan ook een verslag van de menselijke strijd tegen de verdwijning van geldende waarden, waar hij middenin leefde. Berger is een meesterverteller die de lezer met zijn verhalen naar het wezen van de dingen weet te brengen. Lezen!, zou ik zeggen.”
Geplaatst op
JOHN BERGER op YouTube
John Berger leest een gedicht voor waarin de essentie van zijn trilogie De vrucht van hun arbeid op prachtige wijze naar voren komt.
Geplaatst op
JOHN BERGER over de boer voor hij bedrijfsleider werd
Lode Vanoost op dewereldvanmorgen.be: “De boeren van Berger zijn noch dromers, noch reactionaire onbenullen, het zijn realisten. Zij voelen ‘de stad’ oprukken en begrijpen dat hun levenswijze gedoemd is te verdwijnen. Desondanks staan ze dagelijks op en gaan door met hun werk.”
Enno De Witt op Tzum: “Per jaar verschijnen in het Nederlandse taalgebied vele duizenden boeken en ondanks het streven naar wat in vaktermen titelreductie heet, boekenvaktaal voor minder nieuwe uitgaven, dendert het maar door, zonder dat iemand zich ooit afvraagt hoe je dat in godesnaam allemaal tot je kunt nemen. Keerzijde is dat veel boeken ook weer heel snel weer wegzinken, niet zelden ten onrechte. Zo verschenen, zo verdwenen. Driewerf hulde dus voor uitgeverij Schokland en zijn reeks Kritische Klassieken, die cruciale werken gewoon opnieuw uitbrengt. Bij gelegenheid van het eerste lustrum van de uitgeverij herverschijnen twee klassiekers.”
Oorspronkelijk manuscript NACHT IN DE MIDDAG gevonden
Michael Scammel, de biograaf van Arthur Koestler, beschrijft in The New York Review of Books een bijzondere vondst: het laatste originele en verloren gewaande Duitse manuscript van Arthur Koestlers klassieker Nacht in de middag. Volgens de ontdekker van het manuscript – de Duitse doctoraalstudent Matthias Weßel – is een nieuwe Duitse uitgave “absoluut noodzakelijk”. Maar wat zegt het over de vele vertalingen in andere talen, waaronder de Nederlandse, die onlangs bij ons in herdruk verscheen?
Joost van der Vleuten bespreekt DE GLASBLAZERS op literairnederland.nl
“Eigenlijk is het wachten tot de producenten van Downtown Abbey, Madmen en The Hunger Games De glasblazers als basis nemen voor een revolutionaire HBO-serie die een seizoen of 4 omspant.”
Maarten Moll bespreekt HET VARKEN AARDE in Het Parool
“In 1990 verscheen Pig earth in vertaling bij De Bezige Bij, nu heeft uitgeverij Schokland het boek een tweede leven gegund. Omdat John Berger dit jaar negentig jaar oud wordt, en omdat het zo’n prachtig boek is. John Berger schreef dit boek in 1979. Sinds ik het ontdekte, ergens begin jaren negentig, en het mij even wegvaagde, heb ik er elk jaar in gelezen.”
Uit de column van Arjen Fortuin van vandaag in de NRC
Geplaatst op
Menno Hartman op www.literairnederland.nl over HET VARKEN AARDE
“Ruim baan voor een heruitgave van een wel heel bijzonder boek. John Berger dreigt vergeten te worden (hoewel de man nog leeft) na de uitgave een jaar of twintig terug bij De Bezige Bij van de trilogie Into their Labours. Nu deel 1: Het varken aarde. Een werkelijk schitterende, wijze, reeks verhalen over het plattelandsleven in Frankrijk. De wereld van boeren en handelaars, oogsten en maaien, eten en werken. Het is een geweldig besluit van Schokland dat ze dit opnieuw gaan doen. In een formidabel scherpe vertaling van Sjaak Commandeur, niets dan superlatieven voor dit boek.”
Uitgebreide bespreking van DE GLASBLAZERS in De Standaard
“Gezien door haar ogen krijgt de hele omwenteling iets waarachtigs en beklemmends – het is geen avonturenfilm met acteurs in kostuum en nagebouwde guillotines, het is alledaagse realiteit. U en ik zouden erin kunnen zitten, op een winterdag 230 jaar geleden. Niet in Parijs, maar in la France profonde, waar ook geschiedenis geschreven werd. Geschiedenis zonder hoofdletters, zonder adellijke titels. Het is een andere wereld, maar dankzij De glasblazers lijkt ze ongelooflijk dichtbij.” Uitgebreide bespreking door Alexandra de Vos in De Standaard van 5 februari.
“Wie bekrompen, bang, laf en rancuneus Nederland niet het laatste woord gunt kan aan deze fenomenale boeken zijn hart ophalen.” Cyrille Offermans bespreekt Het varken aarde In Zuiderlucht van februari 2016. Nu alvast te lezen op onze website.
Zondag 13 december: Beurs van bijzondere uitgevers in Paradiso
Ook dit jaar wordt in Paradiso weer de Beurs van bijzondere uitgevers georganiseerd, en wel op zondag 13 december. Uiteraard is Uitgeverij Schokland van de partij! De beurs begint om 13.00 uur en sluit om 17.00 uur. Kijk voor meer informatie op www.beursbijzondereuitgevers.nl
Geplaatst op
DE GLASBLAZERS
“Het boek is een familieroman, waar het belang van traditie in doorklinkt en waarin Du Mauriers afkomst ontmaskerd wordt. Maar het is tevens een prachtig boek over de Franse Revolutie, waarbij het verhaal zich nu eens niet in Parijs afspeelt. En hoewel de lezer geen toeschouwer is bij de bestorming van de Bastille, niet rondloopt door de Tuilerieën of toekijkt terwijl de veroordeelden naar de guillotine worden geleid, klinken de Revolutie en de nieuwe wereld die hiermee gecreëerd werd er luid in door.” U kunt het nawoord van historicus Bart Verheijen bij Daphne du Mauriers roman De glasblazers nu al lezen!
Zet je schrap voor het gevaarlijkste idee ooit: De meeste mensen deugen
Rutger Bregman schrijft op decorrespondent.nl het verhaal van de dag over Peter Kropotkin en de betekenis die zijn ideeën nu nog steeds hebben en baseert zijn verhaal op Kropotkins Memoires van een revolutionair.
“Frisch schreef met dit toneelstuk een verhaal over het universele karakter van discriminatie, waarbij hij niet voorbijgaat aan de maatschappelijke schuldvraag.”
Geplaatst op
Het woord als wapen: GOETHE IN DACHAU in De Groene Amsterdammer
Jerker Spits bespreekt Goethe in Dachau in De Groene Amsterdammer. “Lettertype, opmaak, leeslint: het is een mooie, verzorgde uitgave geworden in de boeiende reeks Kritische Klassieken van uitgeverij Schokland. Voor alles past lof. Dit bijzondere kampdocument, dat als boek nog slechts antiquarisch te krijgen was, ligt weer in de boekhandel.”
Gerrit Bussink heeft de Duitse Straelen Vertaalprijs van de stichting Nordrhein-Westfalen gewonnen. Het is een oeuvreprijs voor de vele vertalingen van Duitse literatuur die Bussink vanaf de jaren ’70 heeft gemaakt, o.a. van het werk van Peter Handke, Robert Menasse en Uwe Timm. Voor Uitgeverij Schokland vertaalde Bussink de roman Lont van Franz Josef Degenhardt.
Geplaatst op
Arthur Koestler centraal in OBA Live
Aanstaande vrijdag 12 juni is Wim Berkelaar te gast in OBA live waar hij in de serie Raddraaiers van de redelijkheid zal spreken over Arthur Koestler. Berkelaar schreef het nawoord bij Koestlers roman Nacht in de middag (Kritische Klassieken 3).
OBA live, vrijdag 12 juni, 19.00 – 20.00 uur, Radio 5
Geplaatst op
Mediatraining
“Op 4 mei las ik het boek Goethe in Dachau van Nico Rost. Terwijl er meer dan honderd doden per dag vallen door ziekte en uitputting blijft hij met mensen in het kamp praten over de ideeën die hij vond in boeken en of die van enig nut zijn voor de maatschappij die ze moeten opbouwen na de oorlog. Hier was een man aan het woord die echt wat meemaakte in zijn leven en het toch alleen maar over de inhoud wilde hebben. Het contrast tussen Bervoets en Rost was mij te groot die dag..” Coen Peppelenbos maakt zich in de Leeuwarder Courant boos over het voorbijgaan aan de inhoud bij de moderne marketing van boeken.
“In deze hel op aarde weet Rost zich moeizaam staande te houden en besluit, als hij overleeft, met dit dagboek een monument voor zijn overleden medegevangenen op te richten. ‘Ik wil blijven leven – om hen te laten herleven’. Dat monument is er gekomen in deze indrukwekkende beschrijving, om te blijven herinneren..” André van Dijk op www.8weekly.nl.
“Hoe je het ook wendt of keert, als je dit dagboek geïsoleerd leest dan komt er vooral een humanistisch gedachtengoed uit naar voren. Je moet een volk niet beoordelen op de slechtsten onder hen. Je moet je ook interesseren voor opvattingen buiten je eigen wereld om. Je moet kennis nemen van de literatuur omdat literatuur je leert nadenken. ‘Maar tegen vlektyfus zal ook Goethe me niet kunnen beschermen…’ Al houden Goethe (en Stendhal) wel stand ‘te midden der vlektyfusepidemie’. Ik vond Goethe in Dachau een indringende leeservaring. Het boek verdient meer lezers.” Aldus Coen Peppelenbos op www.tzum.info
Donderdagavond 7 mei (20.00 uur) organiseert de Groningse boekhandel Godert Walter een presentatie van Goethe in Dachau. Behalve Ewout van der Knaap (schrijver van het nawoord) zal Douwe van der Bijl spreken. Hij zal het vooral hebben over de Groningse achtergrond van Nico Rost.
Donderdag 7 mei, 20.00 uur
Boekhandel Godert Walter, Oude Ebbingestraat 53, Groningen
Toegang gratis, aanmelden gewenst (T: 050 – 312 2523 of via info@godertwalter.nl
Geplaatst op
GOETHE IN DACHAU gesignaleerd in Trouw
“Vertaler Nico Rost kwam als communist en verzetsstrijder in 1944 in Dachau terecht. Door de Duitse klassieken te lezen – Goethe, Schiller en Hölderlin – probeerde hij zijn waardigheid te behouden en aan de keiharde werkelijkheid van het kamp te ontkomen. “Vitamine L (literatuur) en T (toekomst) lijken me de beste bijvoeding”, noteert hij op 11 februari 1945 in zijn kampdagboek.”
Geplaatst op
Pieter Feller bespreekt GOETHE IN DACHAU op boekenbijlage.nl
“Een oude titel die in een nieuw jasje is gestoken, is Goethe in Dachau van Nico Rost. Uitgeverij Schokland specialiseert zich in het heruitgeven van min of meer vergeten boeken, in de serie Kritische Klassieken. Alle boeken in deze serie worden heel mooi verzorgd uitgegeven, gebonden met een stofomslag en een leeslint, zodat het lekker leest en ook een sieraad in de boekenkast is.”
“Zelfs gedurende zijn mensonterende verblijf in het concentratiekamp bleef de schrijver, vertaler en verzetsstrijder Nico Rost geloven in de Duitse cultuur. Hij getuigde ervan in zijn in 1948 verschenen dagboek Goethe in Dachau, nu heruitgegeven in een fraaie gebonden editie, uitgebreid met nieuwe noten en een nawoord door Ewout van der Knaap.”
Geplaatst op
GOETHE IN DACHAU in De Standaard der Letteren
“Goethe in Dachau is net in het Nederlands heruitgegeven. Het is een bijzondere ode aan de Duitse klassieke literatuur als ontsnappingsroute, een boek waarmee Rost het nazi-ideaal ‘Arbeit macht frei’ omsmolt tot ‘Lesen macht frei’.” Peter Jacobs in De Standaard van 3 april, naar aanleiding van de nieuwe vertaling van Berlin Alexanderplatz.
GOETHE IN DACHAU gesignaleerd op www.literairnederland.nl
“Nico Rost, vertaler Duits, ambassadeur van Duitse literatuur in Nederland zat in de oorlog in kamp Dachau, en om te overleven las hij. In de reeks Kritische Klassieken van uitgeverij Schokland is zijn dagboek heruitgegeven. Rost wist het cynische adagium van de Nazi’s ‘Arbeit macht frei’ om te smelten tot ‘Lesen macht frei’. Een monument voor de vrije geest dus dit boek, en een mooie nieuwe uitgave in een prachtige reeks die ook druktechnisch bijzonder geslaagd is.” Menno Hartman op www.literairnederland.nl
“Als lezers van Goethe in Dachau absorberen wij een getuigenis die onszelf noopt te getuigen in de morele zin van het woord: door in herinnering te roepen wat er gebeurde en te doordenken wat de mens bezielt. Wij lezen hoe Rost de literatuur als bevrijdingsroute koos en daarmee het nazi-ideaal ‘Arbeit macht frei’ – de cynische spreuk op de poort van het kamp Dachau – omsmolt tot ‘Lesen macht frei’.” Aldus besluit Ewout van der Knaap zijn nawoord bij de nieuwe uitgave van Goethe in Dachau.
Ook Uitgeverij Schokland doet mee, om 11.30 uur in Boekhandel De Rooie Rat in Utrecht, de hele dag met een verkooptentoonstelling bij Boekhandel Godert Walter in Groningen.
Geplaatst op
Dominee Buskes over GOETHE IN DACHAU
Begin april verschijnt als deel 9 in de Kritische Klassieken het kampdagboek Goethe in Dachau van Nico Rost. U kunt nu alvast het voorwoord lezen dat dominee Buskes schreef bij de tweede druk van 1963.
Jerker Spits bespreekt ANDORRA in de Groene Amsterdammer
‘Die parabelvorm vind je terug in Andorra. Het stuk illustreert hoe de identiteit van de jonge Andri bepaald wordt door de vooroordelen van anderen. De bewoners dichten hem negatieve, stereotiep joodse eigenschappen toe – hoewel hij helemaal geen jood is, […] “Ze hoeven je alleen maar aan te kijken en plotseling ben je wat ze van je zeggen.”‘
De traditionele Beurs van kleine uitgevers is – terecht – inmiddels omgedoopt in Beurs van bijzondere uitgevers. Uitgeverij Schokland is er bij op 7 december a.s.!
Geplaatst op
ANDORRA brengt je in verlegenheid
‘Het is een belangrijk thema in Andorra van Max Frisch: hoe we ons een oordeel vormen op basis van beelden die we geïntegreerd hebben en hoe die beeldvorming de identiteit van iemand bepaalt. En daarmee samenhangend: hoe we onze manier van kijken rechtvaardigen en te laf zijn om die los te laten,’ aldus Adri Altink op www.literairnederland.nl.
ANDORRA (kort) besproken in NRC door Michel Krielaars
‘Maar misschien nog wel het interessantst in Andorra is hoe Frisch zich over de maakbaarheid van een identiteit buigt. [….] In zijn nawoord vertelt germanist Ewout van der Knaap over de receptiegeschiedenis van het stuk, die op zich stof genoeg biedt voor een grootse roman.’
‘De reeks Kritische Klassieken van Schokland vinden wij bij Literair Nederland altijd indrukwekkend. Recent verscheen Andorra van de Zwitser Max Frisch opnieuw. Max Frisch, de grote Frisch, die boeiend blijft waar veel schrijvers uit zijn tijd toch langzaam wegzakken. Zijn Homo Faber, of Stiller blijven meesterwerken van de 20ste eeuw. Vertaling Adriaan Morriën.’
Geplaatst op
Heruitgave ANDORRA gesignaleerd
Nog niet eens officieel uit, en nu al gesignaleerd op de website van de Faculteit Geesteswetenschappen van de Universiteit Utrecht.
MEMOIRES VAN KROPOTKIN: indrukwekkend maar incompleet
‘Tegenover de onvolledigheid staat dat Kropotkins memoires op onovertroffen wijze het toenmalige Rusland schetsen,’ zo schrijft Robin te Slaa in de NRC.
PORTUGAL, DE BLOEM EN DE SIKKEL in Blik op Portugal
‘Ik heb het boek met rooie oortjes gelezen en heb sterk de neiging alle BoP-lezers mee te nemen door de Portugese geschiedenis die Rentes de Carvalho in 324 bladzijden schetst.’ Jan Geerlings in Blik Op Portugal, mei 2014.
Adri Altink bespreekt PORTUGAL, DE BLOEM EN DE SIKKEL op www.literairnederland.nl
‘Het boek is verrassend fris van stijl en toon en de vlammende, giftige pen doet ook nu nog zijn werk. Het is zinvol om het 40 jaar na dato alsnog ter hand te nemen om te beoordelen in hoever onze eigen kijk destijds vertroebeld was door de euforie.’
Eerste druk Portugal, de bloem en de sikkel in Portugal binnen één week uitverkocht
Bijna veertig jaar moest J. Rentes de Carvalho wachten op het moment dat zijn boek Portugal, de bloem en de sikkel voor het eerst in zijn eigen taal in Portugal werd uitgegeven. Nu het eindelijk zo ver is lijkt het boek niet aan te slepen. In één week tijd was de complete eerste druk uitverkocht, mede dankzij de uitgebreide aandacht van de Portugese radio, tv en de schrijvende pers. Onze eigen Nederlandse uitgave verscheen drie dagen geleden, precies op de dag dat veertig jaar geleden de Anjerrevolutie plaatsvond.
Geplaatst op
Jos van Damme bespreekt MEMOIRES VAN EEN REVOLUTIONAIR in De Leeswolf
‘Het boek is mooi uitgegeven en voortreffelijk geannoteerd, ingeleid en becommentarieerd.’
Christiane Kuby bespreekt EEN JEUGD IN DUITSLAND in Filter
‘Wat een boek! Het bevat niet alleen een van de meest ijzingwekkende beschrijvingen van het dagelijks leven aan het front tijdens de Eerste Wereldoorlog, het is ook een prachtig geschreven autobiografie vol humor, zelfspot en ironie…’
Portugal, de bloem en de sikkel gesignaleerd op literairnederland.nl
‘Een kleine kwaliteitsuitgever die bewijst dat daar nog heus ruimte voor is in het Nederlands boekenbestel: dat geldt ook voor Uitgeverij Schokland, met de nieuwe uitgave in de Schokland Kritische Klassiekenreeks, J. Rentes de Carvalho met Portugal, de bloem en de sikkel, een politiek relaas zoals alle titels in deze reeks, en in dit geval in 1975 verschenen en pas dit jaar ook in het Portugees beschikbaar.’
Geplaatst op
Het hedendaagse anarchisme van Kropotkin
‘Het is een bijzonder goede zet van uitgeverij Schokland om de Memoires van Peter Kropotkin opnieuw onder de aandacht te brengen van het publiek in een tijd waarin gevestigde verticale gezagsverhoudingen zowel in de politiek als in het bedrijfsleven onder druk staan en sterk aan legitimiteit inboeten. Het nawoord van Peter Blom, directeur van de alternatieve Triodosbank, is dan ook beslist op zijn plaats en biedt stof tot overdenking en discussie.’ Aldus Huub Bartman op www.literairnederland.nl
SFINX VAN SPANJE in De grote literaire boekenquiz van de VPRO-gids
Deze week komt de VPRO-gids met de jaarlijkse grote literaire boekenquiz. Daarbij viel ons vooral vraag 11 op, omdat één van de mogelijke antwoorden Albert Helmans De sfinx van Spanje (Kritische Klassieken no 1) is. We adviseren u voor het juiste antwoord dit bijzondere boek te lezen!
Tegen de burgerij! Over Elio Vittorini’s MENS OF NIET
De Italiaanse schrijver Elio Vittorini op het snijvlak van fascisme en communisme. Uitgebreid artikel van Wim Berkelaar in Geschiedenis Magazine over Elio Vittorini.
Pieter Feller bespreekt MEMOIRES VAN EEN REVOLUTIONAIR
‘De Memoires van een revolutionair lezen prettig. Van het begin af aan is duidelijk dat Peter Kropotkin de dingen mooi kan verwoorden en een goed psychologisch inzicht heeft. Ze geven je niet alleen een inkijkje in het doen een laten van Kropotkin de revolutionair en wetenschapper, maar in ook het leven van die tijd.’ Pieter Feller op www.boekenbijlage.nl
Peter Blom, directievoorzitter van Triodos Bank, schreef het nawoord bij de zojuist verschenen heruitgave van Peter Kropotkins Memoires van een revolutionair.
‘Wat een fascinerend boek, de memoires van de Duitse revolutionair Ernst Toller, dat onlangs heruitgegeven werd! Ik begrijp nu pas goed waarom dit boek in de vooroorlogse anarchistische beweging zo populair was’, aldus Hans Ramaer in de AS.
Geplaatst op
Ronald de Rooy bespreekt MENS OF NIET in Trouw
‘Samen met Italo Calvino’s Het pad van de spinnebeesten (1947) behoren Elio Vittorinini’s Mens of niet (1945) en Beppe Fenoglio’s Een privékwestie (1963) ongetwijfeld tot de indrukwekkendste boeken over deze burgeroorlog. De laatste twee meesterlijke romans vullen elkaar prachtig aan: Fenoglio schrijft over het verzet op het platteland, Vittorini over de bezette stad.’
‘Het is een goede zaak dat uitgeverij Schokland deze zeer boeiende memoires aan de vergetelheid heeft ontrukt en opnieuw in het Nederlandse taalgebied voor iedereen beschikbaar heeft gemaakt in een uitstekende vertaling. Onmisbare literatuur!’ Hans van Lent in De Groote Oorlog.
Roderick Six in Knack: MENS OF NIET is een gruwelijk wonder van een boek
‘Mens of niet leest soms als een toneelstuk van Becket – stug en absurd – en is dan plots weer sprookjesachtig mooi. Het ene hoofdstuk waan je je in een voorgeborchte van W.F. Hermans’ sadistische universum, in het andere merk je Vittorini’s invloed op zijn volgeling Italo Calvino. Een gruwelijk wonder van een boek.’
‘De stijl vergt van de lezer aanvankelijk overgave aan de staccato zinnen die als een repeterend geweervuur worden afgeschoten. Maar als je bereid bent er in op te gaan werken ze bedwelmend.[…] Vittorini velt geen oordeel. Er zijn geen goede en kwade mensen. Er is het kwaad. En dat kan in elk mens huizen’, aldus Adri Altink op www.literairnederland.nl
Uitgebreid interview met Nils Buis van Uitgeverij Schokland op www.boekenbijlage.nl: ‘Eigenlijk ben ik uit nood uitgever geworden en ik zie het uitgeven dan ook als een daad van culturele oppositie.’
MENS OF NIET boek van de week op www.boekenbijlage.nl
‘Mens of niet is heruitgegeven in de serie Kritische Klassieken van uitgeverij Schokland. Het heruitbrengen van boeken die op vorige generaties lezers veel indruk hebben gemaakt, is een prachtig, maar ook gedurfd initiatief van uitgeverij Schokland, in een tijd dat boeken ‘het’ in een paar maanden moeten maken omdat ze anders in de ramsj en nog weer later in de vergetelheid belanden.’
in De Leeswolf, no 4, 2013.
“Een jeugd in Duitsland is een door zijn detailrijkdom belangwekkend historisch verslag, uit de eerste hand, van de bewogen eerste decennia van de twintigste eeuw in Duitsland.”
in De Groene Amsterdammer van 22 mei 2013.
“Toller beschrijft alles hautnah, bevlogen en met veel historische details. Een jeugd in Duitsland is een document van een gepassioneerd revolutionair die in krachtige beelden zijn eigen leven en de Europese geschiedenis tot leven wekt.”
Huub Bartman op www.literairnederland.nl over EEN JEUGD IN DUITSLAND.
“Tollers beschrijving van zijn frontervaringen behoren zonder twijfel tot de meest aangrijpende op dit gebied. Het is een genot dit ontroerende werk in de hand te houden en te lezen in deze prachtige vertaling gevat in een schitterend verzorgde uitgave.”
Alexander van Kesteren op www.8weekly.nl over EEN JEUGD IN DUITSLAND.
“Het boek is rijk, vol van gebeurtenissen, van idealisme en van de plicht van de mens. Het blijft interessant omdat Toller geen standaarddogmaat is.”
Lezing Prof.dr. Hermann von der Dunk over EEN JEUGD IN DUITSLAND
“Ik ken weinig herinneringen die zo tot onder de huid gaan als Een jeugd in Duitsland van Ernst Toller”, aldus Prof. von der Dunk tijdens de boekpresentatie in het Goethe Institut te Amsterdam.
Hans Ramaer bespreekt NACHT IN DE MIDDAG in de AS 180
“Uitgeverij Schokland bracht onlangs in de serie Kritische Klassieken een mooie uitgave van dit bijna vergeten meesterwerk uit.”
Geplaatst op
21 januari boekpresentatie EEN JEUGD IN DUITSLAND in het Goethe Institut
In 2013 verschijnt een nieuwe vertaling (door John Luteijs) van Een jeugd in Duitsland bij uitgeverij Schokland. Emeritus hoogleraar geschiedenis Hermann von der Dunk bespreekt het boek in historisch perspectief. De Utrechtse germanist Ewout van der Knaap vertelt over Tollers literaire werk en activiteiten in het exil.
De Standaard van 2 november 2012:
“In de reeks Kritische Klassieken blijft de kleine uitgeverij Schokland vergeten meesterwerken opgraven. Nummer 3 in de reeks is de opgefriste vertaling van Darkness at noon van Arthur Koestler (1905-1983), een Hongaar van Joodse afkomst die in Duitsland lid was van de communistische partij, maar haar de rug toekeerde en zich in Groot-Brittannië vestigde. De anti-totalitaire roman van 1940 verwijst naar de Sovjet-Unie onder dictator Stalin. Orwell was een fan.”
Geplaatst op
“KRITISCHE KLASSIEKEN een belangrijk initiatief”
Bert Gasenbeek in de Vrijdenker van oktober 2012
“De boeken zijn voorbeeldig uitgegeven: fraaie vormgeving, hardcover en mooi gebonden, voorzien van een deskundige toelichting en betaalbaar voor gemiddeld € 22,50 per boek.”
Wil van Basten op www.literairnederland.nl:
“Nacht in de middag is een meesterwerk. Koestler is een begenadigd verteller. Het boek, in romanvorm, verveelt op geen enkel moment. Begrijpelijk dat dit werk in de beginjaren 1940 geruchtmakend was. Nu, ruim zestig jaar later, heeft dit boek helaas zijn actuele waarde nog steeds niet verloren. Uitgeverij Schokland verdient een compliment met de heruitgave van dit werk!”
“Het is de weergave van die zielestrijd die dit boek tot een monument maakt. Het moet gelezen en herlezen worden: als medicijn tegen grote én kleine totalitaire aanvechtingen.”
“De vlot lezende hoofdstukken bieden samen een beeld van het ‘alledaagse’ verzet, waarbij de charme ligt in het perspectief van de (te) snel volwassen wordende hoofdpersonen.”
“Afrekening uit 1940 van de Hongaarse ex-communist Arthur Koestler (1905-1983) met het stalinisme. ‘Een gevaarlijk boek’, vond de marxistische historica Annie Romein-Verschoor.”
Geplaatst op
NACHT IN DE MIDDAG in OVT
Aanstaande zondag, 20 mei, om 10.00 uur is Wim Berkelaar te gast bij het radioprogramma OVT (Radio 1). Berkelaar schreef het nawoord bij Nacht in de middag en zal uitgebreid ingaan op de kwaliteit en de betekenis van dit boek.
Geplaatst op
Arthur Koestler, de man die slaagde
Wim Berkelaar schreef het nawoord bij de nieuwe uitgave van Arthur Koestlers klassieke roman Nacht in de middag (1940). Het boek verschijnt in de tweede helft van mei, het nawoord kunt u nu alvast op onze website lezen.
Zaterdag 17 december, Trouw: “Terecht krijgt Lont nu een herkansing, want het verhaal van een groepje dertienjarigen dat zich in de late oorlogsjaren verzet tegen het regime waar hun vaders aan ten prooi gevallen zijn, stemt vreemd hoopvol – voor een oorlogsroman.”
Geplaatst op
Kleine uitgevers maken een vuist
In Paradiso vond zondag de 34ste Beurs van kleine uitgevers plaats, ‘de uitgevers van de toekomst’.
Op 14 november 2011 is de zanger, componist en schrijver Franz Josef Degenhardt in zijn woonplaats Quickborn vredig overleden. Op 3 december aanstaande had hij zijn 80ste verjaardag zullen vieren. Een concert dat voor deze gelegenheid op 19 december gepland was is afgelast. Voor actuele informatie in de belangrijkste Duitse media:
“Dat De sfinx van Spanje geen anachronisme is, is te danken aan Helmans scherpzinnige analyses van de complexe machtsverhoudingen in Spanje.” Maarten Steenmeijer in de Volkskrant.
Vrij Nederland over DE SFINX VAN SPANJE: “een geschiedenisles van literair niveau”
“We leren dat ook in Spanje links zichzelf de das omdeed door onderlinge verdeeldheid tegenover het fascisme. In een informatief nawoord van Michiel van Kempen wordt het ‘naief idealisme’ van de felle antifascist Helman toegelicht.” Aart van Zoest in Vrij Nederland.
Geplaatst op
Literair Nederland
“Wie Orwells Homage to Catalonia leest moet Helmans Sfinx van Spanje er ook meteen maar achteraan lezen.” Aldus Machiel Jansen op www.literairnederland.nl
